Uprawy omawianych winorośli zajmują czwarte miejsce na świecie pod względem wielkości. Godny uwagi jest również fakt, że pochodzenie nazwy może mieć związek z nadmorską włoską miejscowością Vernazza w Ligurii. Powszechnie uważa się jednak ją za endemiczną dla Aragonii w Hiszpanii.
Należy mieć świadomość, że z ponad 330000 hektarów upraw na całym świecie, aż 240000 znajduje się w Hiszpanii. Warto wiedzieć, że omawiana odmiana będzie dawała najlepsze winogrona w nasadzeniach w klimacie śródziemnomorskim. Nie tylko lubi niezwykle intensywne nasłonecznienie, ale również wykazuje się odpornością na niekorzystne działanie suchego wiatru. Zdecydowanie nie toleruje jednak mrozu czy nadmiernej wilgotności. Idealne warunki znajdują się na bardzo wysoko położonych stanowiskach w Katalonii.
Z kolei we Francji najlepsze warunki można znaleźć w południowej części doliny Rodanu. Nie można zapomnieć, że szczep doskonale zaaklimatyzował się także w warunkach suchego i gorącego kalifornijskiego czy australijskiego klimatu.
Pień omawianej winorośli jest stosunkowo gruby i twardy. Ponadto jej gałęzie są mocne, z kolei pędy silnie rozgałęzione. Nie można zapomnieć, że liście są w kształcie pięciokąta z płytkimi zatokami. Z kolei ogonek w zdecydowanej większości przypadków jest bardzo krótki. Grona z krzewów w wieku nieprzekraczającym 30 lat są niewielkie. Posiadają jednak zwarte kiści owoców. Należy również zaznaczyć, że dojrzałe jagody zwracają na siebie uwagę owalnym kształtem. Ich kolor jest prawie czarny, widać jednak czerwony odcień. Godny uwagi jest fakt, że mają bardzo małe rozmiary. Posiadają także bezbarwny, soczysty miąższ i cienką skórkę. Szczep Garnacha nie tylko puszcza pąki, ale również zakwita bardzo wcześnie. Oznacza to tym samym, że wiosną będzie narażony na ewentualne przymrozki. Nie można zapomnieć o tym, że posiada długi okres wegetacyjny.
Warto wiedzieć, że wina odmianowe Garnacha mogą mieć dla koneserów nie do końca takie cechy organoleptyczne, jakich się spodziewali. Winiarze zmagają się przede wszystkim ze skąpą zawartością garbników, a także mało intensywną barwą trunku. Należy również wspomnieć o niskiej zawartości kwasu jabłkowego w moszczu. Oczywiście wspomniany fakt będzie przyczyniał się do zwiększenia podatności omawianego wina na szybkie utlenianie. W zdecydowanej większości przypadków będzie to znacznie utrudniało starzenie się wina w beczkach dębowych. Warto widzieć, że wspomnianych mankamentów praktycznie nie posiadają odmiany wina, które są wytwarzane na bazie fermentacji winogron Garnacha z najstarszych nasadzeń, których wiek dochodzi nawet do 100 lat. Bardzo istotne znaczenie będzie wtedy miało zagwarantowanie małej plenności winorośli, a także jej stosunkowo dużej ekspozycji na słoneczne światło.
Obecnie na rynku działa bardzo dużo sklepów internetowych i stacjonarnych specjalizujących się w sprzedaży tradycyjnych hiszpańskich win z poszczególnych regionów. Osobom zainteresowanym skosztowaniem wina Garnacha rekomendowane jest skorzystanie z oferty wspomnianych firm.
Garnacha (Grenache) jest czerwoną odmianą winogron, czwartą na świecie pod względem wielkości upraw, których powierzchnię szacuje się na 240 000 ha. Innymi ważnymi regionami upraw są regiony Toskania (pod nazwą alicante), Sycylia, Kalabria i wyspa Ischia, gdzie szczep jest nazywany guarnaccia. Grenache spotyka się także w Australii (w roku 2007 było obsadzonych 2011 ha)[1], Argentynie i Kalifornii.
Wino wytwarzane z winogron grenache ma niewielką zawartość garbników i mało intensywną barwę, co w rezultacie daje dobrą owocowość win i predestynuje odmianę także do przetwarzania na wina różowe ew. białe. (Kalifornia). W niesprzyjających warunkach klimatycznych (susza, upał, wiatr) i przy celowym ograniczaniu wydajności grenache potrafi stworzyć także skoncentrowane i długowieczne czerwone wina. Grenache często jest kupażowana z odmianami bogatszymi w taniny (garbniki), jak np. tempranillo (szczególnie w regionie Rioja) albo syrah czy mourvedre (winnice południowego Rodanu), a w zamian daje bogactwo alkoholu, połączone z miękkością. Cannonau, uprawiane na ponad 100 km² jest na Sardynii najważniejszą czerwoną odmianą i drugą w ogóle. Najbardziej znanym winem produkowanym z grenache na Sardynii jest Cannonau di Sardegna DOC. Istnieje także spokrewniona odmiana grenache blanc, znana także jako garnacha blanca i używana jako domieszka do innych odmian (np. w białym chateauneuf-du-pape i w niektórych winach z Rioja). Coraz rzadziej spotykana jest odmiana grenache gris, będąca składnikiem win deserowych. Lledoner pelut (znana także jako garnacha peluda) jest mutacją grenache, od której odróżnia się silnym owłosieniem liści. We Francji jest nazywana także grenache noire (czarna grenache), w Hiszpanii garnacha, w Katalonii garnatxa, a na Sardynii cannonau.
