Wino Chateau Bonnet Reserve Bordeaux Rouge A.C.

Château Bonnet Bordeaux Réserve Red Wine

Kraj: Francja Bordeaux A.O.C.

Producent: Lurton Bordeaux

Rodzaj: czerwone, czerwone

Pojemność: 0,75l

Wino dojrzewa przez 12 miesięcy w dębowej beczce, z czego 25% w nowej. Nos to bogactwo owoców z eleganckimi niuansami dębu dającymi nuty przypraw i dymu tytoniowego. W smaku szczególnie dojrzałe owoce, delikatne i obfite. Będzie dobrze dojrzewać w butelce, ale już teraz ujawnia sekret połączenia dzikich owoców, mokki, wanilii oraz lukrecji. Znakomite do sosów i ciężkich serów.

Notatki Sommelier Bachus Wina

Piękny, głęboki, rubinowy kolor z fioletowymi refleksami. Nos jest szczególnie przyjemny i intensywny, o ogromnej złożoności aromatycznej. Na pierwszy plan wysuwają się nuty czarnych owoców (jeżyny, czarnej porzeczki), którym towarzyszą lekko dębowe nuty. Na podniebieniu zaczyna się pięknie okrągła i słodka, z dobrze zbalansowanymi nutami dębu. Aromaty czarnych owoców (jeżyny, czarnej porzeczki) przenikają do podniebienia, tworząc wyjątkowo przyjemne wino. Uroczą strukturę stanowią mocne, eleganckie taniny i wyjątkowo harmonijne, dobrze wyważone smaki. To wino idealnie nadaje się do pieczonego kurczaka, grillowanych czerwonych mięs czy mięs garmażeryjnych. Dzięki niezwykłemu potencjałowi starzenia warto poczekać jeszcze kilka lat.

Château Bonnet to jedno z najbardziej niezawodnych win Bordeaux. Vignobles André Lurton jest zaangażowany w tworzenie win, które są zarówno pełne, jak i zbalansowane, takie jak to Reserve cuvee, które jest charakterystyczne dla klasycznego Bordeaux. Jej nienaganny rodowód ujawnia się w eleganckiej równowadze, głębi i uroku.

Bogata rodzina kupców z Libourne jako pierwsza zasadziła winorośl w Bonnet (XVI wiek - 1744). W XVI wieku winnice Château Bonnet w Grézillac były zakładane przez rodzinę de Reynier, bogatych kupców z Libourne. Ci dynamiczni negocjatorzy  nabyli „maison noble de Bonnet” około 1560 roku i skonsolidowali winnice wokół dworu. W tym celu wiele działek zamienili i kupili zadrzewione… W ciągu trzydziestu lat grunty wokół domu właściciela znacznie się zmieniły, a drzewa na pobliskich zboczach zastąpiły winorośle. Narodziło się terroir… Sto lat później, w 1653 r., Bonnet wyprodukował około sześćdziesięciu beczek wina. Na początku XVII wieku Pierre de Reynier zwiększył swoje bogactwo, władzę i wpływy dzięki trzem małżeństwom, za każdym razem z bogatą dziedziczką. Po jego śmierci w 1650 r. Pierre de Reynier, Lord of Bonnet, a także radca królewski i poborca ​​podatkowy prowincji Guyenne, pozostawił po sobie wiele długów i rodzinną niezgodę. Między wdową po nim, Katarzyną de Moneins (która wkrótce powtórnie wyszła za mąż za Jana de Cadoin, władcą pobliskiej prowincji Mouchac), a najstarszym synem z pierwszego małżeństwa, Jacquesem de Reynier, radnym królewskim w Guyenne, wybuchł spór o dziedziczenie. Trybunał Pomocy. Sprawy sądowe związane z rozstrzygnięciem sporu trwały ponad trzydzieści lat. Posiadłość Bonnet była jedną z głównych stawek w tym legalnym maratonie. Ostatecznie w 1676 roku Jean-Joseph de Reynier został pełnoprawnym właścicielem Bonnet. Kilku najemców kolejno zarządzało osiedlem. Robili to tak, jakby to było ich własne, jak to było w ówczesnym zwyczaju. Potomkowie Pierre'a de Reyniera pozostali właścicielami „maison noble de Bonnet” aż do zimy 1744 roku…

Modernizacja majątku przez rodzinę Chillaud Desfieux (1744 - 1811) - 17 grudnia 1744 roku dziedzic Pierre de Reynier, lord Barre i Bonnet, były kapitan pułku normandzkiego, sprzedał rodzinny majątek dziedzicowi i radcy królewskiemu Jeanowi de Chillaud Desfieux, prezesowi królewskiego sądu apelacyjnego, za 53 881 liwrów francuskich . Pochodzące z regionu Périgord drzewo genealogiczne Chillaud Desfieux obejmowało kilku burmistrzów Périgueux. Osiedlili się w regionie Bordeaux w XVII wieku i byli właścicielami Bonnet aż do rewolucji francuskiej, dodając posiadłości kilka nowoczesnych elementów. Jacques Justin de Chillaud Desfieux znacznie ulepszył działki winnic rosnące przed dworem i aby powitać swoich przyjaciół, głównie wpływowych członków parlamentu Bordeaux, zburzył istniejący dom z XVII wieku i wybudował duży, mniej surowy budynek na swoim miejscu. Było to również znacznie wygodniejsze i bardziej funkcjonalne. W niebezpieczeństwie podczas burzliwego okresu rewolucji, ponieważ był członkiem arystokracji, Jacques Justin de Chillaud szukał schronienia daleko od miasta Bordeaux w Château Bonnet, gdzie nawet przez kilka dni ukrywał się w studni w pobliżu domu (dziura nadal widoczne dzisiaj). Mimo to długo nie uciekał od rewolucyjnego zapału i przez kilka miesięcy był więziony w Bordeaux. Jednak w przeciwieństwie do wielu innych szlachciców, Jacques Justin de Chillaud uratował nie tylko jego życie, ale także jego dobytek..

Mimo to Jacques Justin de Chillaud wyszedł z tego niespokojnego okresu osłabiony finansowo i został później zmuszony do rozstania się z rodzinnym majątkiem. 24 stycznia 1811 sprzedał Bonnet Eugène'owi Lavignacowi, bogatemu właścicielowi ziemskiemu z gminy de Sainte-Terre, który dorobił się fortuny na handlu z karaibską wyspą Hispaniola. Posiadłość Bonnet obejmowała wówczas sto hektarów. Po jego śmierci jego syn, również o imieniu Eugène, odziedziczył Bonneta i zaczął tam wydobywać kamień w 1879 roku. Te dawne kamieniołomy stały się piwnicami zamkowymi. 11 listopada 1880 r. sprzedał majątek Etienne Brunetière, który 30 grudnia 1897 r. sprzedał go z kolei Léonce Récapet.

Léonce Récapet: oświecony winiarz (1897 – 1956) - Léonce Récapet, dziadek obecnego właściciela, zarządzał dużym zakładem produkcji likierów w sąsiedniej gminie Branne. Człowiek z charakterem, który prowadził dobrze prosperujący biznes, postanowił podjąć nową przygodę: uprawę winorośli. Usłyszawszy, że Bonnet jest na sprzedaż, upewnił się, że go kupił. Z winnicą w kiepskim stanie po atakach pleśni, oidium i filoksery, Léonce Récapet wiedział, że ma przed sobą ogromną pracę. Podjął wyzwanie, stając się w ciągu kilku lat znakomitym winiarzem. Eksperymentował z różnymi podkładkami, aby odkryć te najlepsze, a następnie je posadził... Porośnięte winoroślą zbocza wokół zamku wkrótce osiągnęły 120 hektarów. W tym samym czasie dokonywał przeróbek architektonicznych zamku. Dodał wieżę z niezwykłym widokiem na okolicę, a także nowe piwnice, budynki gospodarcze i ogrody. Bardzo przywiązany do Bonnet, Léonce Récapet zdołał uczynić ją jedną z najpiękniejszych posiadłości w regionie. W 1953 Bonnet odziedziczył jeden z jego wnuków, André Lurton. Utrwala dzieło rozpoczęte przez swojego dziadka...