Wino Argiolas S`Elegas Nuragus di Cagliari DOC

Argiolas S`Elegas Nuragus di Cagliari DOC

Kraj: Włochy

Region: Sardynia

Apelacja: Cagliari DOC

Producent: Argiolas

Typ: Dry White  Nuragus

Pojemność: 0,75l

Delikatny słomkowożółty kolor. Świeże aromaty cytryn i brzoskwiń z nutami orzechów i ziół. Na podniebieniu i orzeźwiające, dobra kwasowość, gorzkawy posmak na finiszu. Typowe aromaty i smaki dla odmiany Nuragus. Sugestie kulinarne: Seafood, ryby zapiekane w sosach, dania kuchni sardyńskiej.

Notatki Sommelier Bachus Wina

Winnica Argiolas jest typowa dla południowej Sardynii , a Nuragus produkuje świeże i fascynujące białe wina, bardzo soczyste i zrównoważone. S'elegas posiada certyfikat „Nuragus di Cagliari DOC”. Gleba zawiera wapień, margiel i glinę. Warunki klimatyczne są śródziemnomorskie. Odbywa się delikatne tłoczenie winogron oraz naturalna dekantacja w 14°C z termofermentacją w stalowych kadziach z zabezpieczeniem gazu w 18°C ​​przez 18 dni. Charakterystyka S'elegas ujawnia kolor słomkowożółty. Posiada owocowe, aromatyczne i harmonijne aromaty. Posiada nuty brzoskwini, grejpfruta, tymianku i organu o pełnym, miękkim i bogatym aromacie o przyjemnej trwałości. Wino to jest wyjątkowe jako przystawka, z miękkimi serami lub z pieczonym okoniem morskim. Małże, Skorupiaki, Aperitif, Risotto z owocami morza, Sery średnio dojrzewające, Ser świeży, Białe Mięso, Branzino, Ryba Grillowana. Powinna być serwowana w temperaturze 10°C w wysokich i szerokich kieliszkach do wina.

Sardynia i wina, piękna i tajemnicza wyspa, która wciąż zaskakuje dobrym smakiem dla podniebienia. Tradycyjna lokalna kuchnia nawiązuje do niegościnnego, dzikiego wnętrza, z daniami takimi jak grillowane prosię, pane cursau i bottarga. Sardyński, którym mówią starsi mieszkańcy, budzi wątpliwości, czy rozumiesz włoski. Wreszcie, w dziedzinie wina, wyspa ta ma długą tradycję. Sardynia zajmuje się uprawą wina od epoki brązu. Jest prawie pewne, że vitis viniferis pochodzi z wyspy i dlatego nie był tam importowany. Wszystkie ludy, które osiedliły się tam na przestrzeni wieków, pozostawiły swój ślad w kulturze winiarskiej. Po upadku Cesarstwa Bizantyjskiego utworzono cztery lokalne „giudicati” (należności królewskie): Cagliari, Arborea, Torres i Gallura. W tym okresie winiarstwo na Sardynii rozkwitło. Dominacja Hiszpanii przyniosła później nowe odmiany winorośli, z których większość uprawiana jest do dziś. Chociaż po drugiej wojnie światowej rząd włoski zdecydowanie zachęcał do zakładania nowych winnic, od lat 80. XX wieku musiał zrewidować tę politykę ze względu na erozję budżetów rolnych i wybuch kryzysu winiarskiego spowodowanego nadwyżkami wina. W ciągu ostatnich trzydziestu lat Sardynia przeszła prawdziwą rewolucję, stając się nowoczesnym regionem winiarskim, jakim jest dzisiaj. Dane dotyczące produkcji i liczba domen drastycznie spadły. Nie musi to jednak oznaczać nic złego dla regionu, wręcz przeciwnie.